Bujajoc, 14 dhejtor -Një shqiptar ringjalli një fshat të harruar serb: Ai solli mbi 300 dele dhe qengja në një vend me 20 pelqë (« Albanac oživeo zaboravljeno srpsko selo: Doveo preko 300 ovaca i jaganjaca u mesto sa 20 staraca ») eshte ky titulli qe lexuam sot ne mediat serbe fshtarat serbe nga fantazme po i japin jetë, shkruan gazeta zvicerane në gjuhen shqipe « Le Canton27.ch »
« Prej këtu, njerëzit u zhvendosën shumë kohë më parë në kërkim të një jete më të mirë, kështu që fshati është i shkretë fantazmë. Ka vetëm disa familje, në të cilat jetojnë rreth njëzet njerëz. »
Beqir Beqiri nga rrethina e Bujanovcit ka mbi 300 dele dhe qengja, të cilët i zhvendosi nga Bilaci në Bratoselci, në mënyrë që të mund t’i kulloste ato në kullotat lokale dhe livadhet në fshatin ku ka vetëm 20 njerez, shumica pleqë
Bratoselce është rreth një kilometër e gjysmë larg autostradës së Korridorit 10 afër Bujanovcit, por pavarësisht kësaj, fshati është pa rrugë, ujë, shkolla, dyqane dhe gjithçka tjetër që është e denjë për kushtet e jetesës njerëzore në shekullin 21.
Prej këtu, njerëzit u zhvendosën shumë kohë më parë në kërkim të një jete më të mirë, kështu që fshati është i shkretë fantazmë. Ka vetëm disa familje, në të cilat jetojnë rreth njëzet njerëz.
Monotonia e një fshati të lënë pas dore, ku jetojnë serbët, u prish nga shqiptari, i cili së pari merrte me qira, dhe më pas bleu shtëpi të braktisura dhe solli dele.
Për dallim nga nuset shqiptare qe po martohen dhe po lindin femije ne Serbi, ky bujku shqiptar me delet e tija ka shtuar numrin e « frymeve » me viqa e qengja, qe sot janë bërë dele dhe lopë, me të cilat ka shtuar bagetine dhe pasurinë, ai sot ka blere fusha e ara dhe shtëpi te braktisura.
« Delet janë dashuria ime dhe një mënyrë për të pushuar nga punët e tjera dhe jeta e përditshme. Së pari fillova me një tufë më të vogël, dhe ndërsa numri i kokës u rrit, pastaj i zgjerova hambarët gjithashtu. Së pari kam marrë me qira prona të braktisura, dhe pastaj bleva diçka. Kam marrë stimuj nga shteti për zhvillimin e blegtorisë, kështu që kur shtoj dhe zbres gjithçka, tani për tani kam një llogaritje ekonomike. Këtu nuk ka ujë, kështu që unë sjell rezervuarë uji. Shtë një pus në qendër të fshatit nga i cili të gjithë nxjerrim ujë, por është kryesisht për njerëzit, megjithëse i ushqejmë edhe bagëtitë. Unë kam dy punëtorë që kujdesen për ta, si dhe qen, të cilët janë qen që punojnë, puls dhe ata janë të ngarkuar me drejtimin e tufës.. » ka thënë per gazeten serbe telegraf z.Beqiri, transmeton gazeta zvicerane në gjuhen shqipe « Le Canton27.ch »
Ai shton me shaka se « eksporton » qengja në Novi Pazar, por që tani kërkesa ka rënë shumë për shkak të situatës me kurorën. Çmimi i qengjit është rreth 230 dinarë për kilogram. – Deri më tani, e gjithë kjo ka paguar, dhe veçanërisht që kur shteti filloi të ndihmojë dhe të japë stimuj, është e vështirë për ne që të kemi një numër kaq të madh të kokat.
Tani ka pak krizë për shkak të kurorës, sepse nuk ka festime të mëdha, festime, por Shpresoj t’i shes këto koka më herët, me një çmim të pranueshëm. Unë jam me fat që rreth 80 për qind e deleve nga tufa ime janë qengja dy herë në vit, disa prej tyre kanë binjakë, kështu që unë jam i kënaqur – thotë Beqiri.
Beqiri shkon shumë mirë me fqinjët e saj të rinj. Të gjithë jetojnë nga bujqësia, blegtoria dhe perimet. Fushat janë pak më poshtë, afër autostradës, ku toka është pjellore, por këtu në kodra është e dobët dhe e pakët. Delet e Beqirit e ringjallën në një farë mënyre këtë fshat, ku ata janë kryesisht njerëz të moshuar. Beqiri shpreson që dikush tjetër në këtë zonë të vendosë për një punë si e tij, sepse, siç thotë ai vetë, blegtoria jep shpagim, ka shkruar ne fund gazeta serbe.
Per fund do të thoshim, se dallimi mes bisznesit serbë dhe shqiptareve ne kjeto anë eshte aty, se serbet blejnë nuse shqiptare e shqiptaret blejne shtepite e tyre ne fshtrat e lëna pasodre, shkret..