Këshilli i Sigurisë Kombëtare deklaroi se aleanca strategjike e propozuar për Lindjen e Mesme « do të sjellë stabilitet në Lindjen e Mesme », duke iu kundërvënë « agresionit iranian ». Shtetet e Bashkuara po punojnë për ta bërë NATO-n arabe (Les États-Unis s’emploient à faire de l’OTAN arabe ), skruan gazeta zvicerane në shqip LeCanton27.ch
Ministrat e Jashtëm të vendeve të NATO-s u takuan sot me homologët e tyre nga vendet e Iniciativës së Bashkëpunimit të Stambollit (ICI): Bahreini, Kuvajti, Katari dhe Emiratet e Bashkuara Arabe. Kjo është hera e parë – që nga nisja e kësaj iniciative në samitin e NATO-s në Stamboll në qershor 2004 – që është zhvilluar një takim në nivelin e ministrave të jashtëm me vendet e ICI-t.
Panika dhe propaganda serbe : A po formohet një NATO Islamike?
Një iniciativë për aleancë ushtarake është nisur nga shtetet anëtare të Këshillit të Bashkëpunimit të Gjirit sipas formulës 6+2. Ndërsa izraelitët dhe palestinezët akuzojnë njëri-tjetrin për mosrespektim të marrëveshjes për t’i dhënë fund konfliktit në Gaza, Turqia po përpiqet të bashkojë vendet islamike në rajonin e trazuar, veçanërisht pas sulmit të fundit nga forcat e Benjamin Netanyahut ndaj Katarit, si dhe sulmeve të herëpashershme ndaj Sirisë dhe Libanit.
Mdiat serbe, pa snjohje se Kosove snga Siria, propagandojne duek shkruar se « Në disa vende të rajonit, kohët e fundit janë nisur iniciativa për të krijuar një « NATO Islamike » të modeluar sipas Aleancës Atlantike. Kjo ide mund të dëgjohej edhe në takimin e fundit të jashtëzakonshëm të Lidhjes Arabe dhe shteteve anëtare të Organizatës së Bashkëpunimit Islamik (OIC) të mbajtur në Doha. Pjesëmarrësit e atij takimi nuk e fshehën habinë e tyre nga sulmi i fundit i Izraelit ndaj Katarit, pasi besohet se Tel Avivi nuk mund ta kishte kryer këtë sulm pa dijeninë e aleatit të tij në anën tjetër të Atlantikut – Amerikës.
Ideja e krijimit të një “NATO-je Islamike” nuk është e re, megjithëse që në fillim është ngritur pyetja se sa realiste dhe e realizueshme është në ekuilibrin aktual të fuqisë në botë, përkatësisht në Lindjen e Mesme, e cila ka qenë në trazira të thella vitet e fundit. Uashingtoni ka një marrëdhënie “të veçantë” me Izraelin dhe me disa vende arabe në rajon.
Këto vende janë të varura nga teknologjia dhe armët moderne amerikane dhe sigurisht nuk do të guxojnë të sfidojnë një aleat të fuqishëm. Në vend të një “NATO-je Islamike”, kohët e fundit është folur gjithnjë e më shumë për forcimin e bashkëpunimit mbrojtës midis vendeve në rajon që mund të kërcënohen drejtpërdrejt. Tani është nisur një iniciativë sipas formulës 6+2 për një aleancë të shteteve anëtare të Këshillit të Bashkëpunimit të Gjirit (Bahreini, Kuvajti, Omani, Katari, Arabia Saudite, Emiratet e Bashkuara Arabe) plus Turqia dhe Egjipti.
Vendet e rajonit e mirëpresin iniciativën e Presidentit Donald Trump për të zgjidhur krizën në Gaza, por ka frikë nga konflikte të reja, jo vetëm në Palestinë, por edhe në Siri, Liban dhe Irak. Sidomos pasi disa organizata terroriste janë ende aktive në Lindjen e Mesme – kryesisht Njësitë e Mbrojtjes së Popullit pro-kurde dhe Shteti Islamik. Ekspertët ushtarakë në Ankara pohojnë se një aleancë e vendeve islamike bazuar në « modelin e NATO-s » nuk është realiste, sepse do të detyronte shumë vende të merrnin pjesë në konflikte edhe pse siguria e tyre nuk është e kërcënuar drejtpërdrejt.
« Ne duhet të krijojmë një pakt rajonal, një platformë për stabilitetin e përbashkët të vendeve në rajon, domethënë respektimin e integritetit territorial dhe sovranitetit. Kjo do të kontribuojë gjithashtu në luftën e përbashkët kundër terrorizmit », beson Ministri i Jashtëm turk Hakan Fidan.
Bashkëpunimi ushtarak ishte gjithashtu në axhendë gjatë vizitës së sapopërfunduar të Presidentit Rexhep Tajip Erdogan në Katar dhe Oman. Ata deri më tani kanë gëzuar mbështetjen e Pentagonit, pasi kanë luftuar vërtet kundër anëtarëve të Shtetit Islamik, të cilët dikur ishin shumë aktivë në Irak dhe Siri, ku Pentagoni ka pasur baza për vite me radhë. Ky është një nga problemet e pazgjidhura që ka rënduar marrëdhëniet midis Ankarasë dhe Uashingtonit, aleatëve kryesorë të NATO-s, për një kohë të gjatë.