Linda nga Tirana dhe Darko nga Aleksinaci treguan se « dashuria i tejkalon kufijtë kombëtarë », shkruan sot mediat serbe duke bere fjale rreth nje martese intresante te nje shqiptare te re me nje plak serbë, 14 vite me i moshuar se nusja e tij shqiptare, raporton gazeta zvicerane en shqip Lecanton27.ch
Nga kriza apo vertete nga « dashuria »len kyreqiytetin dhe shkon nuse ne një katund me lopë ne Serbi
Linda u konvertua në ortodoksi dhe u përshtat me traditat e fshatit serb. Në fshatin Beli Breg pranë Aleksinacit, ku të gjithë e njohin njëri-tjetrin dhe flasin për gjithçka, një familje është bërë prej kohësh simbol i bashkimit. Majlinda shqiptare dhe serbi D.Millanovic nuk njihen për pasurinë apo luksin e tyre, por për diçka shumë më të vlefshme – « për të treguar se dashuria nuk njeh emër apo komb », shkruan gazeta serbe.
Ajo nga Tirana, ai nga Aleksinaci – një bashkim që për disa në fillim ishte i çuditshëm, por sot është një shembull për të gjithë. Jeta e tyre e përditshme, e mbushur me punë, fëmijë dhe respekt të ndërsjellë, është bërë provë se emocioni i sinqertë mund të kapërcejë të gjitha pengesat, madje edhe ato që shumë i konsiderojnë të pakapërcyeshme.
Linda: « Nuk e shihja si ‘serb’ apo ‘shqiptar' »
« Linda dhe Darko u takuan pothuajse rastësisht, nëpërmjet të afërmve dhe miqve të përbashkët. Ajo ishte e re dhe e gëzuar, ai ishte katërmbëdhjetë vjet më i madh, i qetë dhe i ngrohtë. Në shikim të parë, dy kultura të ndryshme, dy botë. Por në fakt, e njëjta mall për shtëpinë dhe sigurinë », thuhet në postim.
Kur Linda takoi Darkon, ajo thotë se nuk kishte rëndësi për të nëse ai ishte serb apo shqiptar, vetëm nëse ishte një njeri i mirë.
« Kur takova Darkon, nuk pashë një ‘serb’ apo një ‘shqiptar’. Pashë një burrë që kishte shpirt, që kujdesej, që respektonte. Kjo më mjaftoi », thotë Linda sot.
U konvertua në ortodoksi dhe u bë Maja
Kur shkeli për herë të parë në një fshat serb, shumë veta pyesnin veten se si do t’ia dilte mbanë. Ajo fliste një gjuhë tjetër, vinte nga një sfond tjetër dhe, për më tepër, u zhvendos në një shtëpi plot punë: bagëti, ara, familje, traditë. Por Linda nuk u tërhoq. Ajo mësoi gjithçka – nga gjuha serbe deri te mënyra e brumosjes së një torte slava. Dhe pastaj, « nga dashuria » ajo u konvertua në ortodoksi dhe u bë Maja.
Sot, për Pashkë, ajo lyen vetë tridhjetë vezë, përgatit sarma, pjek bukë dhe u mëson vajzës së saj Nikolina dhe djalit Nikola të respektojnë si zakonet serbe ashtu edhe ato shqiptare.
« Më pëlqen të mësoj dhe të respektoj atë që të tjerët respektojnë. Serbia tani është vendi im, dhe Aleksinaci është shtëpia ime », thotë Maja.
« Maja është ‘shpirti i fshatit’ sot »
Megjithatë, ajo pranon se jo gjithçka ishte e thjeshtë. Kur erdhi në Serbi, shumë e shikonin me dyshim. Disa pyesnin veten « si mund të martohej një grua shqiptare me një serb ». Por koha ka treguar – një buzëqeshje dhe mirësi fshijnë të gjitha dallimet.
Sot, fqinjët thonë se Maja është « shpirti i fshatit » dhe është gjithmonë e para që ndihmon, që ofron kafe, që fton në slava.
Kjo është arsyeja pse Maja thotë shpesh: « Nuk hoqa dorë nga Shqipëria, thjesht shtova Serbinë në zemrën time ».
Të gjithë në fshat e dinë historinë e tyre, dhe shumë e përmendin atë si shembull – se dashuria nuk është çështje politike, kufijsh apo gjuhe. Jeta e tyre mund të mos jetë një përrallë, por është provë se edhe njerëzit më të zakonshëm mund të shkruajnë historitë më të bukura.