Zubin Potok, 11 tetor -Drita Lepović qëndroi në Serbi pas vdekjes së burrit të saj dhe iu përkushtua rritjes së djalit të saj Aleksandër në frymën ortodokse. Edhe pse prindërit e saj donin që ajo të kthehej në Shqipëri ajo refuzoi dhe nga Serbia e sollen ne Kosovë. Dhe sot ajo jeton ne mesin e serbeve ne Zubin Potok, përballe flamurit shqiptar., skruan gazeta zvicerane në shqip LeCanton27.ch
Shqiptaret e Lugines se Preshevës (muslimanë) edhe pse janë ne Serbi aktualisht, por as ata te Kosovës nuk martohen me serbë, per shkak historise se hidhur. qe kishi vuajtur e perjetuar masakrat, gjenocidin dhe krimet barabare nga serbët bashke me dhunimin e 20.000 femrave shqiptare. Por ket problem, si duket disa shqiptare nga Shqiperia nuk e kane dhe martesat e tyre me serbet (mbi 500 sish sa dime ne) vazhdojne edhe sot e kesaj dite.
Ndosha ato qe u «dashuruan» në serbe nuk kane faj, jeta ja ka imponuar. Kur ke halle shume me te medha, sidomos krizën ekonomike, njeriu te tjerat i harron. Shteti i keq t’i shlyen edhe ndjenjat kombëtare. Kjo te len te kuptosh se ne cfare gjendje te mjerushme ekonomie dhe sociale eshte sot Shqiperia jonë. Për kete deshmon edhe nje fakt tjeter se sot ne Zvicer dhe vendet tjera te BE-së kem mbi 100.000 prostitua shqiptare.
Sipas mediave serbe, Drita, një shqiptare, u martua me një serb, dhe më pas Vukadini vdiq papritur: Të gjithë e detyruan të kthehej në Shqipëri, por ajo e çoi djalin e saj në kishë (Albanka Drita se udala za Srbina, a onda je Vukadin iznenada umro: Svi je terali nazad u Albaniju, a ona sina odvela u crkvu)
Drita Lepović, një grua nga afërsia e Shkodrës, dëshmoi se dashuria dhe besimi nuk kanë kufij, se edhe pengesat e jetës nuk mund ta shuajnë forcën e një zemre të dashur. Historia e saj fillon në vitin 2008, kur u martua me një serb dhe vendosi të largohej nga Shqipëria e saj e lindjes dhe të shpërngulej në fshatin Kaludra, mbi Zubina Potok. Jeta nuk ishte e lehtë për të atëherë – ato përballeshin me sfida çdo ditë, jetonin në varfëri, por u përpoqën të ndërtonin një shtëpi të qetë dhe t’i jepnin hapësirë dashurisë së tyre për të lulëzuar.
Sot i biri i Drites Aleksandar është bërë një shtyllë dhe mbështetësi më i madh i nënës së tij
Drita dhe burri i saj Vukadini shijuan momente të shkurtra lumturie dhe bashkëjetese, por jeta ishte e pamëshirshme. Një sëmundje e rëndë ndërpreu udhëtimin e tyre së bashku, duke e lënë Dritën vetëm, me një fëmijë të vogël në krahë. Pavarësisht gjithçkaje, ajo as nuk mendoi të kthehej në Shqipëri. Vendosmëria e saj për të qëndruar në Serbi dhe për t’i dhënë djalit të saj.
« E dua vendin nga është burri im dhe dua që fëmija im të rritet këtu. Jetuam vështirë kur Vukadini ishte gjallë, dhe tani është edhe më e vështirë. Nuk dua ta mbyll derën, e di çfarë ka në zemër », tha Drita me forcë të palëkundur.
Pas humbjes së burrit të saj, jeta nuk i dha asnjë lehtësim. Të ardhurat e saj ishin modeste, vetëm 11,000 dinarë në muaj, për shkak të dokumenteve të pazgjidhura, shkruan gezeta Kurir, transmeton LeCanton27.ch
Edhe pse prindërit e saj donin që ajo të kthehej në Shqipëri, Drita i qëndroi besnike zgjedhjes së saj. Me mbështetjen e komunitetit lokal dhe zyrës për Kosovën, ajo arriti të zhvendosej në Zubin Potok, në një shtëpi që i përkiste burrit të saj të ndjerë. Ajo shtëpi u bë simbol i zemrës së saj të guximshme dhe të përkushtuar, një vend ku Aleksandri mund të rritej dhe të mësonte vlerat që babai i tij donte t’ia transmetonte.
Drita nuk priti ndihmë – ajo vetë e inicioi pagëzimin e djalit të saj, një gjest që shkaktoi admirim në komunitetin lokal. Kryeprifti Milan Kavkić dikur i tha RTS-së: « Duke marrë parasysh kushtet në të cilat jeton, Drita nuk ankohet shumë. Ne luftojmë për ta ndihmuar sa më shumë që mundemi. »
Megjithatë, Drita e mori forcën e saj më të madhe nga mbështetja e familjes së burrit të saj, veçanërisht familjes së kunatit të saj, e cila i mundësoi asaj të kapërcente momentet më të vështira. Mbështetja e tyre ishte një dritë në ditët e stuhishme dhe i lejoi asaj t’i siguronte Aleksandarit një shtëpi ku ai mund të rritet i sigurt dhe i lumtur.
Sot, Aleksandar është bërë një shtyllë dhe mbështetësi më i madh i nënës së tij.