Dorina Xhixho, këshilltare personale e Sami Kanaan në largim dhe presidente e socialistëve LGBTQI+ të Gjenevës, e cila gjithashtu krijoi një surprizë me rezultate të mira, përpara se të dështonte me gjashtë vota
Emërimi i kandidatëve për zgjedhjen e Këshillit Administrativ majin e kaluar shkaktoi një revoltë e cila do të çonte në një mbledhje të përgjithshme të jashtëzakonshme. Çështja: një ngrirje në minutën e fundit të anëtarësimeve që do të kishin kandidatët në disavantazh
Gjashtë muaj para zgjedhjeve komunale në Gjenevë, temperamenti tashmë po nxehet. Deri në atë pikë sa të provokojnë zënka edhe brenda partive politike. Ky është rasti me PS Ville de Genève, e cila është copëtuar që nga maji për një aferë rreth emërimit të kandidatëve për zgjedhje në Këshillin Administrativ. Këtë të enjte do të zhvillohet një mbledhje e përgjithshme e jashtëzakonshme për t’i dhënë fund kësaj psikodrame, mësoi Le Temps.
Pra, çfarë po ndodh brenda forcës më të madhe politike në qytetin e Gjenevës? Një ngrirje e minutës së fundit në anëtarësimin e anëtarëve të rinj, e raportuar nga RTS në maj, do të kishte disavantazhuar kandidatët me prejardhje emigrante. « Këto zgjedhje të brendshme u dëmtuan nga parregullsi statutore dhe etike dhe u rrethuan nga thashetheme që mund të përshkruheshin si raciste dhe ksenofobike, » tha Vanessa Klein, e vetmja anëtare e komitetit që ka refuzuar ngrirjen e anëtarësimeve.
Për të kuptuar këtë kritikë, duhet t’i kthehemi pranverës. Asambleja e Përgjithshme zgjedh dy kandidatët e saj ekzekutivë nga shtatë persona. Mes tyre, dy përfaqësues me prejardhje emigrante, duke përfshirë Dorina Xhixho, këshilltare personale e Sami Kanaan në largim dhe presidente e socialistëve LGBTQI+ të Gjenevës, e cila gjithashtu krijoi një surprizë me rezultate të mira, përpara se të dështonte me gjashtë vota. Christina Kitsos dhe Joëlle Bertossa në largim fituan, pas pesë raundeve të votimit. Në këtë biletë qëndron shpresa e bazuar për ruajtjen e dy vendeve socialiste në ekzekutiv. Por disa besojnë se ngrirja e anëtarësimit të votuesve të mundshëm mund të ketë shtrembëruar situatën.
E kontaktuar, Dorina Xhixho nuk e fsheh zemërimin e saj: “Një javë para ngrirjes së anëtarësimit, qarkulluan thashetheme të pakëndshme që pretendonin mbushje votash nga shqipfolësit që i ishin bashkuar së fundmi partisë. E njëjta gjë për një tjetër kandidat pasardhës afro. Imazhi im u ndikua.” Ajo na siguron: nëse do të kishte qenë një humbëse e keqe, do ta kishte sfiduar procesin në gjykatë në vend që të mbështeste aktivisht një mbledhje të përgjithshme të kërkuar nga 44 anëtarë.
Pse i refuzuat aktivistët, zakonisht të flirtuar nga partitë? « Ky vendim rrjedh nga arsyeja e shëndoshë dhe një strategji e menaxhimit të rrezikut, » përgjigjet bashkë-presidentja e PS Ville de Genève, Olivia Bessat-Gardet. Ne vepruam pa kujdes, gjë që mund të çojë në zhgënjim. Asambleja e Përgjithshme është hapësira ideale për ta diskutuar atë.”
Duhet thënë se PS duhet të jetojë me një histori që mund ta bëjë atë të dyshimtë. Në vitin 2017, përpara zgjedhjeve për Këshillin e Shtetit dhe Këshillin e Madh, Le Temps zbuloi se qyteti, si dhe bashkitë e Vernier dhe Meyrin, kishin përjetuar ngjitje nga ngarkesa e vagonëve. Madje Vernier ka shënuar një kërcim spektakolar prej 214% krahasuar me një vit më parë, ku përfshihen familje të tëra dhe një numër i konsiderueshëm mbiemrash shqiptarë. Gjithçka më pas tregonte për anëtarësime alibish për të shtyrë një kandidat. Një histori që ka lënë gjurmë, edhe nëse Olivia Bessat-Gardet siguron se nuk është kjo histori që çoi në ngrirjen e anëtarësimeve.
Shifrat aktuale nuk janë të krahasueshme. Nga gjashtë persona në shkurt, më pas tetë në mars, ata u rritën në 13 në prill, ose 27 në total. Kjo nuk është e madhe, por jo e parëndësishme për një seksion që kishte 368 anëtarë në prill. Kryetari i partisë kantonale, Thomas Wenger nuk e fsheh njëfarë bezdi nga kjo aferë e cila vjen në një moment të keq para zgjedhjeve komunale. Ai kujton se u takon seksioneve autonome të menaxhojnë kërkesat për anëtarësim që kantoni u komunikon atyre: “Por gjatë një komiteti drejtues, ne treguam se nuk kishte anëtarësi masive, as nga komunitete të veçanta”.
Një vijë e rrezikshme kurrizore
Të sigurt për të drejtat e tyre, të pakënaqurit kërkojnë asgjë më pak se njohjen e shkeljes së statutit. Nuk jam i sigurt nëse ato ndiqen. Në të vërtetë, Olivia Bessat-Gardet do të donte më mirë të “sqaronte si parim modalitetet e pezullimit para zgjedhjeve, ndërsa deri më tani ishte një praktikë e pakodifikuar”. Ata gjithashtu shpresojnë për një falje nga partia « për lëndimin e anëtarëve duke stigmatizuar dhe diskriminuar komunitetet ».
Në këtë pikë, përgjigja është po aq impresioniste sa edhe fotografia e kundërta. Kur dëgjojmë PS-në, në fakt dëgjojmë qortimin e elitizmit të kamufluar nën mbulesën e ndjenjave të mira. E përmbledhur si më poshtë nga një anëtar anonim: “Për arsye elektorale, partia nxjerr në pah emigrantët dhe pakicat. Por kur i afrohen pushtetit, akuzohen për komunitarizëm për t’i mbajtur jashtë tij”. Por ne e dimë edhe argumentin e viktimës, të rrahur nga një skaj i së majtës dhe pakicave, si një kusht i mjaftueshëm për të marrë diçka. Dhe kështu PS e gjen veten të detyruar të ecë në një vijë të rrezikshme kreshtore, gjë që e nxjerr në pah kjo aferë./ Le Temps
