Alimja Bejiq në shtëpinë e saj më 23 nëntor 2023 në fshatin Ravna Banja, afër qytetit të Medvegjës në Serbinë jugore. Alimja Bejiq është një nga shumë shqiptarët etnikë që jetojnë në Serbinë jugore, të cilët kanë akuzuar autoritetet për fshirjen e adresave të tyre të shtëpisë nga dokumentet zyrtare, duke çuar në një sërë pasojash që prishin jetën e tyre të përditshme, sjkruan gazeta zvicerane 20Minutes, transmeton Le Canton27.ch
Ballkan: “U fshiva”: Shqiptarët e “fshirë” nga Serbia jugore Janë mijëra shqiptarë që janë fshirë nga regjistrat me një vendim të thjeshtë administrativ: “pasivizimi”
« Unë u fshiva. » Alimja Bejiq është serbe me origjinë shqiptare dhe administrative nuk ekziston më – nuk mund të kujdeset për veten, as të punojë, as të votojë në zgjedhjet e ardhshme. Ashtu si ajo, janë me mijëra shqiptarë që janë fshirë nga regjistrat me një vendim të thjeshtë administrativ: “pasivizimi”.
Në vitet e fundit të paktën 5,500 serbë shqiptarë nga Lugina e Preshevës (në jug) janë dëbuar, sipas regjistrave zyrtarë të publikuar nga OJQ-ja Nisma Rinore për të Drejtat e Njeriut (YIHR), dokumente që AFP mundi të konsultohej dhe studiues. “Ekskluzivisht njerëz me origjinë shqiptare”, nënvizon YIHR. Pikërisht në këtë Luginë në Serbinë jugore jeton popullsia më e madhe e shqiptarëve në Serbi – rreth 58,000 njerëz.
Ky rajon, shumë i varfër, ishte një nga pikat e tensionit ndërmjet serbëve dhe shqiptarëve pas luftës së Kosovës (1998-1999, 13.000 të vdekur). Madje, ndonjëherë flitej, në plane të caktuara ndërkombëtare, për shkëmbim të këtij territori me një pjesë të Kosovës të populluar kryesisht me serbë. Por, duke vizituar Medvegjën në vitin 2019, presidenti serb Aleksandar Vuçiq deklaroi se qyteti “ishte dhe do të mbetej” serb.
Për të “ulur numrin e shqiptarëve që jetojnë në jug”, shkruante Komiteti i Helsinkit për të Drejtat e Njeriut në Serbi në vitin 2021, “Shteti po kryen këtë proces të “pasivizimit” (…) kjo masë është në thelb një lloj spastrim etnik me mjete administrative.
Flora Ferati-Sachsenmaier, studiuese në Universitetin e Göttingen (Gjermani), është specialiste në këtë çështje. Sipas saj, çështja e listave zgjedhore është qendrore – sepse çoi në marrjen e qytetit nga partia e presidentit Aleksandar Vuçiq. “Në mes viteve 2015 dhe 2019, numri i këshilltarëve komunalë shqiptarë shkoi nga 8 në 3” për qytetin e Medvegjës, shpjegon ajo. Akuzat që qeveria i ka lënë mënjanë gjithmonë. “Akuzat se mijëra shqiptarë nga e ashtuquajtura Lugina e Preshevës janë hequr nga listat zgjedhore, duke pretenduar se policia ua ka pasivuar adresat dhe i ka lënë pa dokumente personale janë të papranueshme dhe ne i hedhim poshtë si absolutisht të pasakta”, tha ministrja e Administratës Shtetërore. dhe Vetëqeverisja Lokale Aleksandar Martinovic tha në fillim të dhjetorit. Një jetë pa adresë Sipas ligjit, nëse policia konstaton se një person nuk banon në adresën e dhënë, e “pasivon” atë adresë.
Është e mundur të bëhet ankim, por vetëm duke paraqitur prova të anulimit. Megjithatë, personat e kontaktuar nga AFP pretendojnë se janë çregjistruar edhe pse jetonin në shtëpi dhe shpjegojnë se askush nuk i ka informuar. Në shumicën e rasteve, ata zbuluan se nuk ekzistonin më ligjërisht kur përpiqeshin të rinovonin dokumentet e identitetit.
“Këta njerëz fjalë për fjalë bëhen të padukshëm. Sa për ata që shkojnë në polici, jetojnë një makth, sepse një kontroll i ri i vendbanimit të tyre mund të marrë vite”, shpjegon Arben Ferati, kandidat i PD-së në zgjedhjet lokale në Medvegjë. Në këtë komunë, ndërmjet viteve 2011 dhe 2020, më shumë se 4000 persona janë çregjistruar, sipas disa burimeve, përfshirë raportin e YIHR të publikuar në vjeshtë dhe studimin e komitetit të Helsinkit. Ata jetojnë me frikë, nuk largohen nga shtëpitë e tyre për muaj të tërë dhe rrallë pranojnë të flasin me gazetarët, nga frika se kjo do t’i përkeqësojë problemet e tyre.
Alimja Bejiq, 54 vjeç, pranoi të takohej me një ekip të AFP. Adresa e saj u “pasivua” në vitin 2019. Megjithatë, është ulur në shtëpinë e saj në një fshat afër Medvegjës, ku jeton me bashkëshortin dhe fëmijët e saj, ku ajo tregon historinë. “Më thanë se nuk kam të drejtë (…) se nuk kam të drejtë të punoj, as të shkoj te mjeku. Kjo është një padrejtësi. Ndihem keq, sepse kam 36 vjet që jam martuar, nuk kam lëvizur kurrë. Dhe unë u fshiva.
”Akija Eminoviq, nga një fshat fqinj, ka humbur adresën pasi, sipas Ministrisë së Brendshme, nuk kishte deklaruar se jetonte në Zvicër prej vitesh. Pikërisht në vitin 2020 – kur ai donte të votonte në zgjedhjet e fundit – ambasada serbe në Zvicër e njoftoi se nuk kishte të drejtë ta bënte këtë. “Unë nuk ekzistoj për Serbinë, edhe pse kam një shtëpi atje dhe paguaj rregullisht faturat, taksat e mia,” shpjegon ai.