Mesohet se të natë ndërmjet 15 dhe 16 tetorit 1923 u krye një krim i dyfishtë, ku viktimat ishin dy të huaj një zviceran dhe nje francez.
Deklerata te larmishme ne mediat serbe rreth vrasjes dy burrave
Deklarata e parë për atë që ndodhi në hotelin e ri ngriti dyshimet se mund të ishte një lidhje dashurie mes dy burrave, kane raportuar mediat serbe duke u perpjekur t’i japin kahje tjeter, per te fshehur kriminelin e vertete. Hoteli ishte i bllokuar, por askush nuk u kujtua të thërriste mjekun.
Lajmi për të shtënat në një nga hotelet më elitë në qendër të qytetit që lexuan, dërgoi shumë qytetarë drejt e në vendngjarje. Përveç qytetarëve të Beogradit, në « Palace » nxituan edhe përfaqësues të pushtetit, kriminelë të njohur dhe prokurori i shtetit.
Megjithatë, shumë shpejt u mësua se në dhomën 48 të katit të dytë ishin qëlluar në mes të natës dy të shtëna me revole.
Viktimat – zvcernai dhe një francez – dëshmuan se sulmuesi u arratis nga dritarja e dhomës së tyre në katin e dytë. Më pas u konstatua se viktimat ishin Jean Iseli biznesmen nga Cyrihu dhe Raymond Carlier, kapiten i ushtrisë franceze.
Pastaj u shfaq portieri i natës, një shërbëtor dhe disa mysafirë të tjerë të hotelit. Ata i priste një surprizë tjetër. Në buzë të tapetit, pas murit, një burrë tjetër ishte shtrirë i strukur dhe i përgjakur, i veshur me pizhame mëndafshi blu, i cili u ngrit në bërryl dhe tha: « Telefononi atasheun ushtarak francez. Telefononi doktor Garnier », ishte dëgjuar.
Oficeri i tha policisë se ai dhe shoku i tij kanë qëndruar në dhomën 48 të Hotel Palace për shtatë ditë dhe se natën kur u sulmuan, ai erdhi në dhomë pas mesnate dhe u shtri. Dritarja mbeti e hapur dhe llamba e ndezur. Ai pohoi se u zgjua nga një armë zjarri dhe më pas pa “një burrë që mbante një revole drejtuar shokut të tij. Ai tentoi t’i merrte armën, por e plagosi edhe atë. Pas kësaj ai u arratis nga dritarja”, citon gazeta zvicerane ne sqhip Le Canton27.ch
« Autori » dënohet me 20 vjet brug..
Shkak i sulmit dyshohet se është hakmarrja e shërbimit sekret. Kapiteni pohoi se as « ai dhe as shoku i tij nuk ishin grabitur dhe se shkaku i sulmit nuk ishte grabitja, por hakmarrja nga agjentët e një force armike kundër të cilëve ata po luftonin… »
E gjithë kjo tregonte se sulmi pretendohej se i ngjante një goditjeje nga agjentë sekretë. Oficeri francez më pas pretendoi se Isely i kishte bërë shërbime të mëdha Francës në Luftën e Parë Botërore dhe se shpesh merrte letra kërcënuese për shkak të kësaj.Dy ditë më vonë, Raymond Carlije, agjenti i dyshuar sekret francez, u dënua me 20 vjet burg. Publiku në sallën e gjyqit ishte i përçarë, ndërsa disa e miratuan vendimin e gjyqtarit, të tjerë e godisnin atë. Gjithçka tregonte se francezi ishte një kriminel, por – nuk kishte asnjë provë konkrete.
Plot 10 vjet më vonë, në një mëngjes gri dhjetori, francezi i akuzuar u fal. Ai doli nga burgu i Pozharevcit si një dyzet vjeçar. Perafqesuesit e mediave që e prisnin para burgut, ai përsëriti historinë e vjetër për gjuajtësin e panjohur dhe pafajësinë e tij dhe më pas u zhduk pa fjalë, duke mos lënë asnjë gjurmë të ekzistencës së tij…