Poeti ynë, gjeniu i quajtur, Lasgush;
I shkruajti, i vjershëroi, i këndoi, e deshti dhe e nderoi, gjithë Shqiptarinë:
I këndoi Pellazgjisë
I këndoi Ilirisë
I këndoi Dardanisë
I këndoi urtësisë
I këndoi dashurisë
I këndoi edhe Nafisë…
I këndoi trimërisë
I këndoi mençurisë
I këndoi beqarisë
I këndoi vajzërisë
I këndii nusërisë
I këndoi bukurisë
I këndoi djalërisë
I këndoi malësisë
I këndoi Liqenit e detarisë
I këndoi fshatarësisë
I këndoi fshehtësisë
I këndoi gjithnjerëzisë…
Dhe i solli aromë, dashurie, vjershërie, me rreze dielli,
Por, edhe nën hije Shqipërie;
Në gjith vendin e shqipeve:
Në shtëpi, Pogradec, Në Shkodër, në Tiranë…
Në ditën me diell, e në natën me hanë…
Pra, shkroi, vjershëroi dhe i këndoi:
Gjithë Shqiptarisë!….
Ishte një trim, patriot, shkrimtar, poet dhe të gjitha shkrimet, popullin e Shqipërinë, « me dorën e mendjen prej një gjeniu, i vetmuar i ndreqi: »…
Ky ishte shkrimtari e poeti më i madh shqiptarë e ballkanas,
së bashku me Fan Nolin.
I lindur, rritur edukuar, nga Pogradeci
Ky ishte i vërteti:
burrë e shqiptar i madh,
LASGUSH PORADECI!…