Kastriot Imeri prej 48 orësh jeton ëndrrën e fëmijërisë (Depuis 48 heures, Kastriot Imeri vit son rêve de gosse) me ket titull gazeta prestigjioze Blick.ch jep lajmin se Kombetarje zvicerane forcohet edhe me nje
Futbollist i Servette FC i cili u thirr në skuadrën e Zvicrës të dielën, njofton gazeta zvicerane ne shqip Le Canton27.ch
Kastriot Imeri ka mbajtur të dielën ende fanellën servetiane. Kur erdhi koha për të dalë në fushë për t’u përballur me Cyrihun, të gjithë shokët e skuadrës e dinin për këtë përveç tij: Gjenevazi do të thirrej për herë të parë.
“Ky është lajmi më i mirë i jetës sime. Fatmirësisht askush nuk më tha për këtë, përndryshe mund ta kisha pasur kokën diku tjetër”. Servette humbi por asgjë nuk mund t’ia prishte gëzimin mesfushorit, i cili « e ka ëndërruar që në fëmijëri ».
Kastriot, si është debutimi yt me ekipin zviceran?
Është një gëzim i madh, një krenari e madhe edhe për të gjithë të afërmit e mi. Fjalët më dështojnë të përshkruaj se si ndihem. Isha një tifoz i disa lojtarëve të skuadrës, i shikoja në TV dhe sot stërvitem me ta.
Vetëm katër vjet më parë, keni bërë debutimin tuaj profesional me Servette. Gjithçka shkoi shumë shpejt për ju.
Eshte e vertete. Nuk e prisja që të shkonte kaq shpejt. Jam shumë i prekur kur flas për të. Ai gjithashtu përfaqëson shumë sakrifica, qoftë për ushqim, bodybuilding apo gjumë. Por nuk pendohem për asgjë. Unë kam një familje që më ka shtyrë që në fillim. Tregojuni gjithashtu se nuk e kanë bërë për asgjë, bëjini krenarë.
Ju ka befasuar ky takim?
Sigurisht që u habita shumë sepse nuk e mendoja se do të ndodhte kaq shpejt. Tashmë të qenit « në vijën e kukullave » ishte diçka e madhe. Por unë jam gati.
Cili ishte reagimi i të afërmve tuaj?
Ata ishin edhe më të befasuar, por padyshim shumë të lumtur për mua. Unë nuk jam dikush që i shfaq shumë emocionet e mia. Atje, me familjen time, gëzimi ishte i madh.
A keni mundur të festoni?
Jo, sepse duhej të isha në Lugano të nesërmen në mëngjes, kështu që më duhej të ngrihesha herët. Por, ne u puthëm me dashuri.
Ke model ne kete Nati?
Më pëlqen shumë Granit Xhaka, mënyra e tij e projektimit në fushë, karakteri i tij edhe gjatë ndeshjeve. Sigurisht që jam i trishtuar që ai nuk është këtu.
A ka pasur një hazing? A duhej të këndoje?
Aspak. Nuk kishte asnjë nga këto. Arrita dhe të gjithë më bënë të ndihem i mirëpritur. Unë tashmë njihja dy-tre lojtarë.
Ishte gati një këngë për çdo rast?
Po sigurisht. Na pëlqen muzika dhe kemi disa në mendje. Nëse më duhet të bëj një hazing, jam gati.
Je dykombëshe dhe mund të kishe luajtur edhe për Kosovën. Keni hezituar mes këtyre dy kombëtareve?
Jo, ka qenë gjithmonë e qartë për mua. Zvicra më dha gjithçka, i bëra klasat e para atje dhe godita topat e parë. Nuk kam ndjerë presion as nga mediat kosovare. Familja ime gjithmonë më ka besuar dhe më ka lejuar të zgjedh lirisht.
Çdo ditë sjell pjesën e saj të të plagosurve për Zvicrën. Të rinjtë pothuajse do të duhet të shpëtojnë atdheun. A e ndjeni edhe ju këtë?
Të gjithë lojtarët në Lugano kanë një rol të rëndësishëm për ekipin. Dua ta ndihmoj Zvicrën që të përparojë dhe shpresoj t’i fitoj këto dy ndeshje.